Førtiårskrisa

Førtiårskrisa – eller 42 års krisa, du innser at du ikkje er Forever Young, du er faktisk vorten vaksen, er slett ingen ungdom meir.

Men alternativet hadde så klart vore verre. I dag fyller eg altså 42 år, korleis har eg brukt desse åra?

Det har vore oppturar og nedturar. Td. skulegangen min. Eg starta med tre år i ein klasse med sju elevar. Eg var munntleg i timane, svara så mange gonger at læraren sa «er det nokon andre enn Gudrun som kan svaret?» I fjerdeklasse kom me inn i eit mykje tøffare klassemiljø. Eg kunne fortsatt svara, men eg slutta å svare. Viss eg vart spurt, kviskra eg fram svara.

Etter endt vidaregåande, skulle eg finne ut kva eg ville gjere resten av livet. Og eg søkte på Barnevernspedagog som første val. Det hadde eg ikkje gode nok karakterar til å komme inn på, men heldigvis kom eg inn på førskulelærarstudiet, som nok sikkert passa meg mykje betre.

Og no har eg jobba i barnehage i 20 år. Imponerande. Tenk 20 år med landet sin viktigaste ressurs! <3

Eg er veldig impulsiv, så eg hoppar på og prøver nye ting. Eg har vore innom diverse homeparty-firma, alt frå klær til leiker til innvendig og utvendig pleie.

Av vidareutdanningar har eg 30 stp med ikt i arbeid med små barn og 15 stp i rettleiing.

No i eit halvt år har eg i tillegg til jobben som ped.leiar i barnehage, jobba som kurshaldar for Diameta. Eg brukte ei stund på å bestemme meg for å gå for dette, sikkert eit år. Eg angrar ikkje. Utruleg flott å halde kurs for barn, og etterkvart vaksne. Å gi barna gode verktøy som dei kan bruke resten av livet, for å gi dei trua på seg sjølv, gi dei ansvaret for korleis dei har det, lære dei at dei er gode nok slik som dei er. Det er ein skikkeleg boost og energiinnsprøyting å halde kurs, og ungane er så gode og gir så fine tilbakemeldingar.

Gubbis har eg vore saman med i meir enn halve livet, me vart saman som 19 åringar, og har enda opp med tre avleggjarar. Visst kan det vere tjo og hei i heimen, men alt i alt har me det ganske bra saman. I dag fekk eg den finaste presangen eg nokon gong har fått, i form av eit kort brev frå tenårings jenta mi. Tårene rant. Fint for mammaen å få <3 Veldig koseleg at ho òg legg ut alle dei teite snap chat bilda eg har sendt ho i løpet av året 😉 Godt eg ikkje er særleg sjølvhøgtidleg.

Men vertfall! Gratulera meg sjølv med dagen, har vorte skikkeleg feira med brask og bram, fane, flagg og tog i barnehagen og koseleg familiebesøk i heimen.

Livet er godt, og eg er god nok akkurat slik som eg er!

Klem,

Gudrun

 

Facebook Comments Box

Legg igjen en kommentar

Din e-postadresse vil ikke bli publisert. Obligatoriske felt er merket med *