Kva gale har eg gjort?

Har du nokon gong møtt ei du kjenner, men i staden for å seie hei, så vert du oversett og ignorert?

Då startar tankekøyret med ein gong; Kvifor likar ho ikkje meg? Kva har eg gjort gale? Du begynner med ein gong å leite etter feil hjå deg sjølv.

Eg vart fortalt ein historie. Venninna til ho som fortalte det hadde fått beskjed av svigermora si at ho måtte ringe og spørje kva gale svigermora hadde gjort. Svigermora hadde nemleg møtt denne dama på butikken, og ho helste ikkje. Svigermora var heilt frå seg, for ho visste ikkje kva ho hadde gjort gale. Dama sa til venninna si at ho ikkje hadde vore på butikken den dagen, så svigermora hadde sikkert treft søstra hennar. Så grunnen til at ho ikkje helste hadde jo ikkje noko med svigermora å gjere. Det var berre feil søster, dei kjente ikkje kvarandre, og det var grunnen til at ho ikkje stoppa og slo av ein prat.

Ofte har det ingenting med deg å gjere, anten ser dei deg ikkje, kanskje hovudet er fullt av noko, kanskje er det søstra… det kan vere mange grunnar, og det treng ikkje vere din feil.

Eller så kan det vere nokon som er sur på deg, og vil straffe deg. Då kan du gjere slik som meg, trekke på skuldrane og tenkje;

Viss du ikkje har lyst til å snakke med meg, kva er oddsen for at eg har lyst til å snakke med deg? Prøv heller å tenkje; «Takk og lov for at eg slepp å snakke med ho!» neste gong nokon ignorerer deg, og du veit kvifor.

Eg var på eit føredrag ein gong. Han som held det hadde vore på ferie med familien sin og ein vennefamilie. «Når eg kom heim, hadde eg ikkje behov for å ha noko kontakt med dei. Faktisk gjekk det tre månadar før eg snakka med dei att. Det verste var at dei ikkje tok kontakt med oss på tre månadar heller.»

Det var med andre ord gjensidig. Dei hadde fått overdose på ferieturen og tok ein pause frå kvarandre.

Er du av typen som analyserer framferd på SoMe og? Kvifor har ikkje ho gratulert meg med dagen? Kvifor likar han bilda som ho legg ut, og ikkje mine?

Kvifor gjer du det, egentleg? Får du ein bedre dag av å gjere det? Tvilar på det! Du gir berre den irriterande måddaren inni hovudet ditt meir godis å jobbe med, gir han fleire måtar å trykke deg ned på. Ver heller glad for dei som støttar deg og backar deg opp.

På kurs når eg jobba som barneklær-forhandlar, lærte me at det alltid kom til å vere gjester på visningane som var negative. Men dei skulle me ikkje bry oss så mykje med. Me skulle heller gi oppmerksomheit til dei som var positive, dei negative var ikkje kundane våre likevel. Kvifor bruke tid på å overbevise dei, det var mykje bedre å gi oppmerksomheit til dei som var greie. Eg har skrive om dette temaet tidlegare, les her.

Du har møtt mange fleire folk som støttar deg enn som trykkjer deg ned.

Livet er bedre viss me gir litt meir faen. Den viktigaste å snakke fint med og vere positiv til, er deg sjølv.

Klem,

Gudrun

(Har du muligheit, så anbefalar eg Synnøve Sorthe sine VIP-jentekvelder.)

Har du vorte avvist nokon gong?

Å bli avvist – eg skreiv om dette temaet på samlingsboksen for fire-fem år sidan, men ein god ting kan ikkje seiast mange nok gonger. Det handlar om kor me har fokuset vårt. Kva me legg merke til.

Londonturen – ei oppleving for livet.

Eg var i London, på Experts Academy med Brendon Burchard i jaunar 2014. Ein svært fornuftig mann. Ein av dei tinga han sa, var at me ikkje skulle vere redde for å ta kontakt med folk. Å be om ting, eller tilby noko. Me skulle ikkje vere så redde for å bli avvist. Grunnen til at me var redde for å bli avvist, stamma ofte frå ein tosk som hadde såra eller avvist oss ein gong. Me sat 500 mennesker i salen, og han gjorde ein liten demonstrasjon med oss, på kor dårleg matte det var å late dette styre oss.

Ikkje ver redd for å bli avvist.

Han byrja med å få dei som kunne navngi ein som hadde avvist, så det sette spor, om å reise seg. Noko sjølvsagt alle gjorde, så gjekk han oppover, han stoppa på 20. Då reiste tre i salen seg. Så tok han det omvendt. Alle som kunne navngi ein som hadde vore grei, skulle reise seg. Alle reiste seg på 500 og 1000… (Me var jo 500 greie folk i salen, og eg snakka med dei fleste av dei… På engelsk ja, og gav dei mine innerste tankar.) Viss du hadde 500-1000 til å «cover your back», så kunne du ta dei med deg og storme dei 20 som hadde avvist deg.

Det er meir sannsynleg at du møter nokon som er grei.

Og det er jammen sant. Jadå, du kan treffe på ein tosk, viss du strekker ut handa og ber om noko, eller tilbyr noko, men sansynlegheita for at det er ein grei person er mykje større.

Tenk på det!

gylne regel

Ein ting som er litt merkeleg, eg har jo sjølvsagt min del av tullingar som har vore ugreie. Men dei fleste stammar frå før eg var 18. Kvifor er det slik då? Treffer me fleire dritstøvlar i barne- og ungdomsåra? Eller har eg vorte tryggare på og i meg sjølv? Slik at eg ikkje let meg påvirke i like stor grad lenger? Eg skulle ønskje at alle barn og ungdomar fekk lære seg verktøy for å styrke og oppretthalde ein god sjølvfølelse. For at dei skal kunne takla motgangen på ein god måte. Motgang kjem alltid, men me kan forandre måten me taklar det på. Og  kor me har fokuset; vil me ha fokuset på dei tre tullingane som avviste oss, eller på dei 1000 greie me har møtt?

Del gjerne bloggen vidare til andre som treng lese det <3

-Gudrun-

Du treng ikkje irritere deg.

Det vert skrive mykje rart, i kommentarfelt, i statusar, over alt. Kan godt vere at du kjenner blodet pumpe når du les det, MEN her skal du få eit super tips for å gjere din dag bedre, og for å unngå å forsure andre sin dag med ditt dårlege humør;

Ignorer det!!

Det er absolutt ingen som seier at du MÅ informere den som irriterer deg om det. Du får ikkje nokon bedre dag, og den du seier det til, får ein mykje dårlegare dag enn han hadde i utgangspunktet.

Men saken med oss menneske, er at me bestemmer sjølv kva me vil tenkje på, viss me vert bevisst kva me brukar tankane våre på. Viss eg les, eller høyrer, noko som irriterer meg, så bestemmer eg sjølv om eg skal bruke tid og krefter på å tenkje på det.

Det er enkelt!

På sosiale medier er det faktisk veldig enkelt å ignorere det som irriterer deg. Du kan gjere to ting;

anten lukke augene eller skrolle vidare.

Du treng ikkje lese det du ikkje vil.

Det er heilt klart litt vanskelegare i det virkelege liv, det ser litt teit ut viss du held deg for øyrene og let att augene, men det er unekteleg effektivt. (Men det gjer ikkje dagen til den du snakkar saman med noko særleg mykje bedre…) Men sjølv om du høyrer noko som irriterer deg, så velgjer du sjølv korleis du vil reagere, det er kun du som bestemmer kva du skal tenkje og føle.

Paraply eller vindauga.

Eit verktøy viss du merkar at nokon vil senede deg noko negativt, er å sette opp vindauga eller slå opp paraplyen, slik at orda ikkje treffer deg. Du må jo ikkje ta i mot. Med eit vindauga eller ein paraply, så perler det berre av deg, anten sprett det tilbake på avsendaren, eller så renn det ut på bakken.

Paraplyen og vindauga er sjølvsagt berre mentalt, og orda er mentale vassdråpar. Dette er verktøy du kan bruke for å auke og ta vare på sjølvfølelsen din, viss du vil lære fleire teknikkar, så kan du gå inn på diameta.no og sjå om det går noko kurs i nærleiken av deg.

Øvelse gjer meistar.

Eg jobbar jo i eit typisk kvinneyrke, der det skjer ein del, eg vil ikkje kalle det kvinneting, men ting som skjer på kjønnsdelte arbeidsplassar. Men eg tek det ikkje til meg. Eg tenkjer; Jaja, det er ditt boss, eg treng absolutt ikkje ta til meg din drit. Det er veldig befriande å sleppe å tenkje for mykje på tilbakemeldingar som kjem flygande i hytt og pine. Sjølvsagt skal det vere rom for å gi folk tilbakemeldingar som kan gjere dei bedre, men eg trur fullt og fast på at det er enklare å gjere ting bedre, viss du får vite kva det er du gjer bra, ikkje berre kva du kan bli bedre på.

Kva meiner du? Høyres det fornuftig ut? Del gjerne posten vidare. <3 Saman gjer me verda bedre!

klem

  • Gudrun

 

Å løfte dagen.

Innlegget her handlar om å løfte dagen til nokon andre. La meg fortelje deg ein historie om å løfte. Eg var ein tur på puben for eit par veker sidan. Sidan eg bur på ein liten plass, er det berre ein pub, derav navnet puben. Me var ein heil liten gjeng, der eg nok var den eldste faktisk, men alle var nærmare 40 enn 30, eller over 40, som meg. Men eg berre nevner i forbifarten at eg var den einaste som måtte vise bevis, for sjølv om det var kjekt, var det ikkje det som løfta dagen.

God-følelsen.

Dagen, eller natta då, egentleg, vart løfta i døkøem. Tenk å løfte nokon sin dag i dokøen!? To heilt ukjente jenter, sikkert ikkje eldre enn 25, kom bort og sa at eg hadde på meg ein fin kjole, og at eg kledde lilla kjempe godt. Ho eine gav meg faktisk ein klem. Ho gjekk bort til ei heilt framand dame og sa at ho var fin. Det gav meg god-følelse!

Så lite som skal til for å gi nokon eit positivt løft, å løfte dagen. Gi nokon eit komplement, eller sjå nokon inn i augene og smil. Halde døra for nokon, seie kva du likar med vedkommande.

Kvifor gjer me ikkje det oftare? Løfter dagen for andre? Eg prøvde ein heilt ny jobb her om dagen, ho eg jobba saman med, sa det hadde gått bra. Sjølv følte eg jo, sjølvsagt, som alltid når du gjer noko du ikkje kan, at det gjekk så som så, så gav det meg god-følelse, å høyre frå ho som hadde meir erfaring enn meg, at det hadde gått bra, eg hadde gjort ein god innsats.

Det er så lite som skal til.

Med mine dømer, så ser du jo at det er så lite som skal til. Det kostar så lite for deg å løfte dagen for nokon andre. Av og til skal det berre ein positiv kommentar på facebook til. Som når eg kommenterte på innlegget til ei venninne, som også er naboen min. Facebook ville flytte ho til eit heilt anna fylke, og eg kommenterte at eg var glad ho budde nær meg, så svara ho at ho var glad eg budde nær ho òg. Og eg vart glad <3

Bestemor kan det!

Me er så opptekne av å gi folk tilbakemelding for å gjere dei bedre, også kalla konstruktiv kritikk, men kvifor ikkje fortelje folk kva me allerede likar at dei gjer, kva dei er gode på? Då veit dei iallefall kva dei kan gjere meir av. Viss du fortel kva dei ikkje gjer bra, veit dei berre kva dei ikkje må gjere meir av, men dei veit ikkje kva du vil dei skal gjere.

Bestemos lov; Ta nokon på fersken i å gjere ein god gjerning.

Kanskje må det ei bestemor til? For å sjå kva du gjer bra? Kva du er god på? «Bestao kjenner meg!» sa minsten her i kveld. Kanskje me skal prøve å vere litt meir bestemødre alle saman? Finne, og seie, kva folk er gode på?

Er du enig med meg? Del med andre då vel <3 Saman gjer me verda bedre <3

Klem,

Gudrun.

Nametest foreslo at eg skulle bli fotomodell, sjølv så lite løfter dagen for ei slita kjerring på 42 år 😉